Recepcja czytań ewangelicznych w hymnografii Wielkiego Poniedziałku w rycie jerozolimskim

Piotr Sterlingow

doi:10.15290/elpis.2024.26.06

Авторы

Piotr Sterlingow Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie

DOI:

https://doi.org/10.15290/elpis.2024.26.06

Ключевые слова:

hymnografia, Wielki Tydzień, ryt jerozolimski, czytania ewangeliczne

Аннотация

Niniejszy artykuł koncentruje się na recepcji czytań ewangelicznych Wielkiego Poniedziałku w hymnografii liturgicznej tego dnia. W artykule przeanalizowano czytania liturgiczne i hymnografię obrządku jerozolimskiego, który jest jednym z najstarszych obrządków wschodniej tradycji liturgicznej. Autor korzystał z takich źródeł jak: Lekcjonarz Jerozolimski, Iadgari oraz Typikon Bazyliki Zmartwychwstania. Badania miały na celu ustalenie, jak często autorzy hymnów liturgicznych Wielkiego Poniedziałku inspirowali się fragmentami Ewangelii oraz jaka była recepcja tej księgi w ich dziełach. Po przeprowadzonej analizie ustalono, że podstawowym źródłem wykorzystywanym przez hymnografów była Ewangelia, zwłaszcza czytania liturgiczne Wielkiego Poniedziałku.

Скачивания

Данные скачивания пока недоступны.

Библиографические ссылки

Arranz, M. (1979). Kak molilisʹ Bogu drevnie vizantiĭcy. Sutočnyĭ krug bogosluženiâ po drevnim spiskam vizantiĭskogo Evhologiâ. Leningrad: Leningradskaâ Duhovnaâ Akademiâ.

Egeria. (2018). The Pilgrimage of Egeria: A New Translation of the Itinerarium Egeriae with Introduction and Commentary, tłum. wstęp i kom. A. McGowan, P. F. Bradshaw. Collegville, Minnesota: Liturgical Press Academic.

Galadza, D. (2018). Liturgy and Byzantinization in Jerusalem. Oxford: Oxford University Press.

Galadza, D. (2021). Svâtogrobskyj Tipikon. Pravoslavnaâ Èncilkopediâ 62 (s. 141–144). Moskva.

Hevsuriani, L. (2014). Iadgari. Pravoslavnaâ Èncilkopediâ 20 (s. 419-424). Moskva.

św. Jan Chryzostom, Homilia 65 na Ewangelię wg św. Mateusza, PG 58, 618-626.

Kekelidze, K. (1912). Ierusalimskij kanonarʹ VII veka gruzinskaâ versiâ. Tiflis.

Ławreszuk, M. (2014). Modlitwa wspólnoty: historyczny rozwój prawosławnej tradycji liturgicznej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Menaion Augustou. (1852). Wenetia.

św. Nikodem Hagioryta. (1836). Eortodromion. Wenetia: Tipografia Nikolaou Gliki.

Papadopoulos-Kerameus, A. (1894). Analekta Jerosolimitikis Stachiolojias: T. 2. Petroupoli: B. Kirsbaoum.

Przyczyna, W., Czarnecka, K., Ławreszuk, M. (red.). (2022). Słownik polskiej terminologii prawosławnej. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Renoux, C. (2008). L'hymnaire de Saint-Sabas (Ve-VIIIe siècle): le manuscrit Géorgien H 2123. Turnhout: Brepols.

Taft, R. (1992). The Byzantine Rite. A Short History. Collegeville, Minnesota: Liturgical Press.

Tarchnischvili M. (1959), Le grand lectionnaire de l’Église de Jérusalem (Ve–VIIIe): T. 1. Louvain: Secrétariat du CorpusSCO.

Tarchnischvili M. (1960), Le grand lectionnaire de l’Église de Jérusalem (Ve–VIIIe): T. 2. Louvain: Secrétariat du CorpusSCO.

Triodion Kataniktikon. (1856). Tipografeio tou Agiou Georgiou.