Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Redakcja przyjmuje do publikacji artykuły naukowe w języku polskim, angielskim i rosyjskim. Każdy artykuł podlega procedurze recenzowania przez dwóch niezależnych zewnętrznych recenzentów. Oprócz artykułów Redakcja zamieszcza także recenzje merytoryczne, oceniające i polemiczne (objętość do 5 stron maszynopisu). Wszyscy Autorzy otrzymują egzemplarz autorski czasopisma. 

Rekomendujemy zapoznanie się z charakterystyką tematyczną czasopisma i merytorycznymi wymogami związanymi z publikacją opublikowanymi w działach: “O czasopiśmie”, “Etyka wydawnicza” oraz “Kryteria kwalifikowania bądź odrzucenia artykułu”. Redakcja zastrzega sobie prawo wyboru prac do kolejnych numerów.

Procedura zgłoszenia: 

1. Redakcja przyjmuje teksty wyłącznie w wersji elektronicznej. Zgłoszenie artykułu jest możliwe wyłącznie drogą elektroniczną na meil redakcyjny: elpis@uwb.edu.pl.
2. Autor (Autorzy) muszą wypełnić i przesłać na adres redakcji (elpis@uwb.edu.pl) następujące dokumenty:
   1. Metadane Autora (Autorów) i zgłaszanego artykułu: formularz do pobrania w polskiej, rosyjskiej i angielskiej wersji.
   2. Uzupełnioną i podpisaną umowę licencyjną oraz oświadczenia o oryginalności artykułu, zapoznania się ze standardem etycznym czasopisma i wkładzie autora w powstanie artykułu. ODSYŁACZE DO OŚWIADCZEŃ I UMOWY LICENCYJNEJ: język polski; język angielski; język rosyjski.
   3. W przypadku autorstwa dwóch lub więcej osób, każdy z Autorów podpisuje umowę licencyjną i oświadczenie, w którym określa procentowy udział w tekście każdego z Autorów.
   4. Autorzy wskazują adres korespondencyjny (e-mail) tej osoby, która będzie prowadzić korespondencję w związku z publikacją.
3. Jeżeli w publikacji miałyby się znaleźć materiały opatrzone zastrzeżeniem w myśl prawa autorskiego (np. ilustracje, cytaty), Autor (Autorzy) musi załączyć zgodę właściciela danych praw autorskich na publikację takich materiałów w swojej pracy.
4. Dane osobowe oraz adres elektroniczny nie są udostępniane podmiotom trzecim.
5. Artykuł musi spełnić “Wymogi formalne i techniczne” oraz odpowiadać “Standardom cytowań i opisów bibliograficznych”. Teksty, które nie spełniają wskazanych wymogów nie będą przyjmowane do druku.

Wymogi formalne i techniczne:

1. Objętość artykułu musi być większa niż 0,5 arkusza wydawniczego (20 tys. znaków ze spacjami) i nie powinna przekraczać 1 arkusza wydawniczego (40 tys. znaków ze spacjami).
2. Tekst w formacie Word (doc) lub RichTextFormat (rtf): wielkość czcionki – 12 pkt, czcionka TimesNewRoman.
3. Wszelkie ryciny, wykresy, symbole graficzne w formacie PDF, TIFF w rozdzielczości min. 300 dpi.
4. Tabele, wykresy, ryciny lub aneksy powinny mieć swoją liczbę porządkową, opis i wskazanie na miejsce publikacji w artykule.
5. Artykuł musi być uzupełniony o metadane wprowadzone w formularzu zgłoszenia:
1. imię i nazwisko Autora (Autorów), 
2. nazwa jednostki naukowej (uczelnia, wydział, instytut/katedra),
3. kraj,
4. numer ORCID,
5. adres mailowy, 
6. krótki Biogram Autora.
6. Autor musi wprowadzić następujące dane w językach polskim, angielskim (oraz rosyjskim jeśli tekst artykułu został napisany w języku rosyjskim): 
1. tytuł, 
2. słowa kluczowe (3 do 5 słów), 
3. abstract (do 1500 znaków).
4. Jeśli artykuł został uzupełniony o podtytuł, należy go wprowadzić w formularzu w językach polskim, angielskim (oraz rosyjskim jeśli tekst artykułu został napisany w języku rosyjskim).
5. W przypadku finansowania pracy ze źródeł zewnętrznych, należy je wskazać w formularzu zgłoszenia, wprowadzając formułę, która zostanie opublikowana w wersji finalnej.

Standardy cytowań i opisów bibliograficznych artykułów publikowanych w czasopiśmie ELPIS 

Standardy cytowań:

Cytowania muszą zostać zapisane zgodnie z uwspółcześnionym standardem APA (6th Edition). Użyteczny przewodnik po standardach APA znajduje się pod następującym adresem: http://flash1r.apa.org/apastyle/basics/index.htm. 

Cytowania mogą być opracowane przy pomocy darmowych programów do obsługi bibliografii, wspierających format APA 6th Edition, m.in.: Mendeley (http://www.mendeley.com/), Zotero (http://www.zotero.org/). Zachęcamy do korzystania z generatorów cytowań w wersji online (np. anglojęzyczny serwis: http://www.citethisforme.com/apa/source-type). Wskazane aplikacje są zgodne z angielskim standardem, dlatego w finalnej wersji należy dokonać „spolszczeń” zapisów tj. należy zamienić znaki i skróty angielskie na ich polskie odpowiedniki, np: „&” na „i”, „et al.” na „i in.”, „eds.”, „ed.” na „red.”, „in press” na „w druku”, „vol.” na „t.”, itd.

Przypisy dolne:

Wyróżnia się dwa rodzaje przypisów ze względu na ich funkcje. Są to: przypisy uzupełniające podstawowe informacje zawarte w tekście głównym (content footnotes) oraz przypisy informujące o prawach autorskich (copyright permission footnotes).

Należy do niezbędnego minimum ograniczyć stosowanie przypisów uzupełniających.

Należy numerować wszystkie przypisy kolejno, tak jak pojawiają się w tekście, używając do tego cyfr arabskich. W tekście cyfry te przyjmują formę indeksów górnych. Każdy przypis powinien być umieszczony na dole strony zawierającej treść, do której się on odnosi.

Zasady przywoływania prac w tekście:

Jeden autor: bez względu na to ile razy przywoływana jest praca, zawsze należy podać nazwisko autora i datę publikacji pracy, w przypadku więcej niż jednej pracy danego autora opublikowanej w tym samym roku należy dodać kolejne litery alfabetu przy dacie (np., 2001a), zasada ta obowiązuje także w przypadku większej ilości autorów danej pracy.

Przykład zapisu: Jak stwierdza Kowalski (2001)... Badania wskazują, iż ... (Kowalski, 2001).

Dwóch autorów: bez względu na to ile razy przywoływana jest praca, zawsze należy podać nazwiska obu autorów i datę publikacji pracy, w przypadku więcej niż jednej pracy tych autorów opublikowanej w tym samym roku należy dodać kolejne litery alfabetu. Nazwiska autorów zawsze należy łączyć spójnikiem „i”, nawet w przypadku przywoływania publikacji obcojęzycznej.

Przykład zapisu: Jak sugerują Kowalski i Nowak (1999)... Badania wskazują, iż ... (Kowalski i Nowak, 1999).

3 – 5 autorów: przywołanie po raz pierwszy – należy wymienić nazwiska wszystkich autorów, rozdzielając je przecinkami i stawiając spójnik „i” pomiędzy dwoma ostatnimi nazwiskami. Przy kolejnych wskazaniach tej samej pracy można zastosować określenie „i współpracownicy” (w przypadku umieszczenia przywołania nazwisk w strukturze zdania) lub „i in.” (w przypadku, gdy nazwiska autorów nie stanowią części struktury zdania).

Przykład zapisu: 1. Przywołanie po raz pierwszy: Jak sugerują Nowak, Kowalski i Jankiewicz (2003) … Badania (Nowak, Kowalski i Jankiewicz, 2003) wskazują, iż … 2. Kolejne przywołania: Badania Nowaka i współpracowników (2003) wskazują, iż ... Badania te (Nowak i in., 2003) …

6 i więcej autorów: wymienić należy tylko nazwisko pierwszego autora, zarówno gdy praca przywoływana jest po raz pierwszy, jak i w późniejszych przywołaniach, natomiast pozostałych autorów należy określić jako współpracowników (w strukturze zdania) lub zastąpić skrótem „i in.” (gdy nazwiska nie stanowią części struktury zdania). W literaturze cytowanej należy umieścić nazwiska wszystkich autorów pracy.

Przykład zapisu: Nowakowski i współpracownicy twierdzą, iż ... (1997). Pierwsze badania na ten temat (Nowakowski i in., 1997) sugerują ....

Przywoływanie jednocześnie kilku prac: należy wymienić je alfabetycznie, według nazwiska pierwszego autora. Przywołania kolejnych prac muszą być oddzielone średnikiem i umieszczone w nawiasie. Lata wydania prac tego samego autora / autorów muszą być oddzielone przecinkiem.

Przykład zapisu: (Kowalski, 2001; Nowak i Kowalski, 1999) (Kowalski, 1997, 1999, 2004a, 2004b; Nowak i Kowalski, 1999)

Przywoływanie pracy za innym autorem: stosujemy w tekście, natomiast w literaturze cytowanej umieszczamy jedynie pracę czytaną.

Przykład zapisu: Jak wykazał Nowakowski (1990; za: Zieniecka, 2007) ... Badania sugerują, iż ... (Nowakowski, 1990; za: Zieniecka, 2007).

Brak autora: należy podać tytuł, rok i strony publikacji. W przypadku braku roku należy podać datę odczytu lub copyright.

Przykład zapisu: (Boska Liturgia świętego ojca naszego Jana Chryzostoma, 2001).

Przytoczenie fragmentu pracy: należy zawsze podać autora/autorów, rok opublikowania pracy i numer strony (np., Kowalski, 1992, s. 224). Gdy przytaczany fragment ma ponad 40 słów, należy umieścić go w osobnym akapicie z wcięciem, bez cudzysłowu. Gdy przytaczany fragment jest krótszy niż 40 słów, należy umieścić go w linii właściwego tekstu, w cudzysłowie.

Tabela: numeracja kolejno w całym tekście za pomocą cyfr arabskich, tytuł tabeli należy zapisać kursywą, zaś słowo tabela i jej numer – zwyczajną czcionką. Tytuł umieścić należy nad tabelą i zapisać w kolejnym wierszu pod słowem tabela i jej numerem. W tytule tabeli nie stawia się kropki po numerze ani na końcu tytułu.

Rysunek: tytuł rysunku należy zapisać zwyczajną czcionką, natomiast słowo rysunek i jego numer – kursywą. Tytuł rysunku należy umieścić pod ryciną, zaś numeracja powinna być wprowadzona za pomocą cyfr arabskich. W tytule należy postawić kropkę po numerze oraz na końcu tytułu. Tytuł należy zapisać bezpośrednio po słowie Rysunek i jego numerze, czyli w tym samym wierszu.

Źródła internetowe: opis taki, jak publikacji w wersji papierowej. Zamiast miejsca wydania i wydawnictwa wpisujemy [online] i podajemy adres www, a następnie w nawiasach kwadratowych datę dostępu. Struktura zapisu: Nazwisko, I. (rok). Tytuł artykułu. Tytuł czasopisma, tom(nr), strony. [online], wpisać adres strony www [data dostępu]

Przykład zapisu: Kmietowicz, F. (1994). Kiedy Kraków był trzecim Rzymem. [online] https://hevenrose.wordpress.com/2010/09/11/frank-kmietowicz-kiedy-krakow-byl-trzecim-rzymem-2/, [7.11.2018]

Bibliografia: 

Zestawienie opisujemy nagłówkiem “Bibliografia”. Spis może zawierać jedynie prace przywoływane lub cytowane w tekście, które były przeczytane przez autora tekstu, nie należy umieszczać w literaturze cytowanej prac, które przywoływano za innym autorem. Nie należy numerować/wypunktowywać kolejnych prac, natomiast należy każdą nową pracę zacząć od nowego wiersza. Prace zapisujemy alfabetycznie według nazwiska pierwszego autora. Prace obcojęzyczne zapisujemy w formie oryginalnej i umieszczamy w oddzielnej liście bibliograficznej. Prace tego samego autora należy podać w alfabetycznej kolejności tytułów prac. Prace bez autora szeregujemy w kolejności alfabetycznej opierając się na tytule.

Jeśli artykuł ma numer DOI (Digital Object Identifier), należy podać go na końcu zapisu bibliograficznego.

Pozycje bibliograficzne zapisane cyrylicą powinny posiadać wariant transliterowany zgodny z PN-ISO 9:2000. Transliteracji należy dokonać automatycznie na stronie https://www.ushuaia.pl/transliterate/ wybierając system transliteracji PN-ISO 9:2000. Po zapisie transliterowanym w nawiasie kwadratowym umieszczamy zapis cyrylicą.

Przykład zapisu: Skaballanovich, M. (2004). Tolkovyj Tipikon. Ob"yasnitel'noe iz"yasnenie Tipika s istoricheskim vvedeniem. Moskva: Izdanie Sretenskogo monastyrya [Скабалланович, М. (2004). Толковый Типикон. Объяснительное изъяснение Типика с историческим введением. Москва: Издание Сретенского монастыря].

Przykład opisu książki: Kowalski, P. i Nowak, A. (2001). Historia Kościoła prawosławnego na ziemiach polskich. Warszawa: Wydawnictwo XYZ.

Przykład opisu książki bez autora: Boska Liturgia świętego ojca naszego Jana Chryzostoma. (2001). Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna.

Przykład opisu rozdziału w książce (np., w tomie trzecim): Milczewski, A. (1995). Prawosławna teologia moralna. W: P. Mroziński (red.), Teologia prawosławna (t. 3, s. 235-302). Warszawa: Wydawnictwo XYZ.

Opis książki opublikowanej w internecie: Kmietowicz, F. (1994). Kiedy Kraków był trzecim Rzymem. [online] https://hevenrose.wordpress.com/2010/09/11/frank-kmietowicz-kiedy-krakow-byl-trzecim-rzymem-2/, [7.11.2018].

Opis artykułu w czasopiśmie: Borkowski, A. (2019). Ekumenizm a realizacja misyjnego posłannictwa Kościoła w kontekście dokumentów Wszechprawosławnego Synodu na Krecie. Elpis, (21), 93-97. https://doi.org/10.15290/elpis.2019.21.12.

Opis referatu/postera: Kropiwnicka, A. (2007). Święta ruchome kalendarza juliańskiego. Referat wygłoszony na III Konferencji Towarzystwa Teologii Praktycznej, Kraków.

Opis pracy nieopublikowanej: Kędyś, G. (2015). Pierwsza niepubliczna szkoła prawosławna w Polsce. Niepublikowana praca magisterska, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok.

Opis pracy w druku: Charkiewicz, J. (w druku). Święci Kościoła prawosławnego. Czasopismo Teologiczne, 20.

Opis książki pod redakcją: Tomaszuk, A. (red.). (2002). Antropologia M. Bierdiajewa. Kraków: Wydawnictwo ZYX.

Opis książki w jęz. rosyjskim: Skaballanovich, M. (2004). Tolkovyj Tipikon. Ob"yasnitel'noe iz"yasnenie Tipika s istoricheskim vvedeniem. Moskva: Izdanie Sretenskogo monastyrya [Скабалланович, М. (2004). Толковый Типикон. Объяснительное изъяснение Типика с историческим введением. Москва: Издание Сретенского монастыря].

Pozostałe przykłady:

• Cabasilas, N. (1974). The Life in Christ. New York: St Vladimir’s Seminary Press.
• Clement, O. (1998). Prawda was wyzwoli. Rozmowy z patriarchą ekumenicznym Bartłomiejem I. (M. Żurowska, Tłum.). Warszawa.
• Dvorkin, A. (2005). Ocherki po istorii Vselenskoj Pravoslavnoj Cerkvi. Nizhnij Novgorod: Izdatel'stvo Bratstva vo imya sv. knyazya Aleksandra Nevskogo [Дворкин, А. (2005). Очерки по истории Вселенской Православной Церкви. Нижний Новгород: Издательство Братства во имя св. князя Александра Невского].
• Evdokimov, P. (1964). Prawosławie. Warszawa.
• Kostiuczuk, J. (2014). Bogoczłowieczeństwo Chrystusa w tekstach liturgicznych świętego Jana Damasceńskiego. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.
• Pringle, D. (2007). The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem. A Corpus, vol. 3. The City of Jerusalem. Cambridge: Cambridge University Press.
• Taft, R. F. (1975). The Great Entrance. A History of the Transfer of Gifts and other Preanaphoral Rites of the Liturgy of St. John Chrysostom. Rome: Pontificio Istituto Orientale.

Teksty, które nie spełniają wymogów formalnych, nie będą przyjmowane do druku.