Przesyłanie tekstów

Wytyczne dla autorów

Redakcja przyjmuje do publikacji artykuły naukowe w języku polskim, angielskim i rosyjskim. Każdy artykuł podlega procedurze recenzowania przez dwóch niezależnych zewnętrznych recenzentów. Oprócz artykułów Redakcja zamieszcza także recenzje merytoryczne, oceniające i polemiczne (objętość do 5 stron maszynopisu). 

Rekomendujemy zapoznanie się z charakterystyką tematyczną czasopisma i merytorycznymi wymogami związanymi z publikacją opublikowanymi w działach: “O czasopiśmie”, “Etyka wydawnicza” oraz “Kryteria kwalifikowania bądź odrzucenia artykułu”. Redakcja zastrzega sobie prawo wyboru prac do kolejnych numerów.

Procedura zgłoszenia: 

1. Redakcja przyjmuje teksty wyłącznie w wersji elektronicznej. Zgłoszenie artykułu jest możliwe poprzez formularz zgłoszeniowy na stronie czasopisma (https://elpis.uwb.edu.pl/index.php/Elpis/about/submissions) lub drogą elektroniczną na meil redakcyjny: elpis@uwb.edu.pl.
2. Autor (Autorzy) muszą wypełnić i przesłać na adres redakcji (elpis@uwb.edu.pl) następujące dokumenty:
   1. Metadane Autora (Autorów) i zgłaszanego artykułu: formularz do pobrania w polskiej, rosyjskiej i angielskiej wersji.
   2. Uzupełnioną i podpisaną umowę licencyjną oraz oświadczenia o oryginalności artykułu, zapoznania się ze standardem etycznym czasopisma i wkładzie autora w powstanie artykułu. ODSYŁACZE DO OŚWIADCZEŃ I UMOWY LICENCYJNEJ: język polski; język angielski; język rosyjski.
   3. W przypadku autorstwa dwóch lub więcej osób, każdy z Autorów podpisuje umowę licencyjną i oświadczenie, w którym określa procentowy udział w tekście każdego z Autorów.
   4. Autorzy wskazują adres korespondencyjny (e-mail) tej osoby, która będzie prowadzić korespondencję w związku z publikacją.
3. Jeżeli w publikacji miałyby się znaleźć materiały opatrzone zastrzeżeniem w myśl prawa autorskiego (np. ilustracje, cytaty), Autor (Autorzy) musi dołączyć zgodę właściciela danych praw autorskich na publikację takich materiałów w swojej pracy.
4. Dane osobowe oraz adres elektroniczny nie są udostępniane podmiotom trzecim.
5. Artykuł musi spełnić “Wymogi formalne i techniczne” oraz odpowiadać “Standardom cytowań i opisów bibliograficznych”. Teksty, które nie spełniają wskazanych wymogów nie będą przyjmowane do druku.

Wymogi formalne i techniczne:

1. Artykuł powinien zostać przygotowany z wykorzystaniem szablonu redakcyjnego  Szablon do pobrania dla tekstu artykułu w języku polskim. Szablon do pobrania dla tekstu artykułu w języku angielskim. Szablon do pobrania dla tekstu artykułu w języku rosyjskim. Szablon wykorzystuje style, które powinny być adaptowane do poszczególnych elementów artykułu.
2. Struktura artykułu musi wyodrębniać kolejne sekcje. Zalecamy oparcie się na standardzie IMRAD, w którym każda z liter wskazuje na kolejne części publikowanego tekstu: I - Wstęp (Introduction), M - Materiały i metody (Methods), R - Rezultaty (Results), D - Dyskusja (Discussion).
   1. Wstęp - powinien zawierać cele i hipotezy badawcze, charakterystykę przedmiotu badań. Powinien wskazać co zostało poddane badaniu i dlaczego problem badawczy jest istotny. We wstępie możemy zamieścić informację o stanie dotychczasowych badań (Literature Review).
   2. Materiały i metody - mogą zostać zespolone ze wstępem lub wyodrębnione w samodzielną sekcję. Powinny przedstawić stosowane metody, opis procedur, stosowane kryteria selekcji/doboru materiałów do badań itd.
   3. Rezultaty - mogą zostać wyodrębnione w kilka odrębnych sekcji, w których przedstawiamy wyniki badań.
   4. Dyskusja lub Wnioski badawcze. Finalna sekcja artykułu powinna stanowić interpretację wyników badań, wskazanie na ich znaczenie, możliwość prowadzenia dalszych badań i ich ewentualne kierunki. Jeśli we wstępie przedstawiliśmy hipotezę badawczą, to w tej sekcji należy wskazać, czy została ona potwierdzona.
3. Objętość artykułu musi być większa niż 0,5 arkusza wydawniczego (20 tys. znaków ze spacjami) i nie powinna przekraczać 1 arkusza wydawniczego (40 tys. znaków ze spacjami).
4. Wszelkie ryciny, wykresy, symbole graficzne w formacie PDF, TIFF w rozdzielczości min. 300 dpi.
5. Tabele, wykresy, ryciny lub aneksy powinny mieć swoją liczbę porządkową, opis i wskazanie na miejsce publikacji w artykule.
6. Artykuł musi być uzupełniony o metadane wprowadzone w formularzu zgłoszenia:
   1. imię i nazwisko Autora (Autorów), 
   2. nazwa jednostki naukowej (uczelnia, wydział, instytut/katedra),
   3. kraj,
   4. numer ORCID,
   5. adres mailowy, 
   6. krótki Biogram Autora.
7. Autor musi wprowadzić następujące dane w językach polskim, angielskim (oraz rosyjskim jeśli tekst artykułu został napisany w języku rosyjskim): 
   1. tytuł (do 12 słów, zawierający jak najwięcej informacji, jednoznaczny, zrozumiały), 
   2. słowa kluczowe (3 do 5 słów), 
   3. abstract (do 1500 znaków, informatywny – skrótowo opisujący zawartość tekstu; w zakresie dopuszczalnej liczby znaków należy wskazać: dlaczego powstał artykuł, jak przeprowadzono badania i co było przedmiotem badań oraz jakie wnioski lub nowe informacje zawiera).
   4. Jeśli artykuł został uzupełniony o podtytuł, należy go wprowadzić w formularzu w językach polskim, angielskim (oraz rosyjskim jeśli tekst artykułu został napisany w języku rosyjskim).
   5. W przypadku finansowania pracy ze źródeł zewnętrznych, należy je wskazać w formularzu zgłoszenia, wprowadzając formułę, która zostanie opublikowana w wersji finalnej.

Standardy cytowań i opisów bibliograficznych artykułów publikowanych w czasopiśmie ELPIS 

Standardy cytowań:

Cytowania muszą zostać zapisane zgodnie z uwspółcześnionym standardem APA (6th Edition). Użyteczny przewodnik po standardach APA znajduje się pod następującym adresem: http://flash1r.apa.org/apastyle/basics/index.htm. 

Redakcja przygotowała plik stylu cytowań i bibliografii w formacie *.csl, który może być wykorzystywany w programach do obsługi bibliografii. Odsyłacz do pliku stylu cytowania ELPIS-PL (stan na dzień 29.09.2023). Plik może być zainstalowany w menedżerach bibliografii. Wybór stylu “Elpis-PL” pozwoli na automatyczne wygenerowanie cytowania lub referencji.

Cytowania mogą być opracowane przy pomocy darmowych programów do obsługi bibliografii, wspierających format APA 6th Edition, m.in.: Mendeley (http://www.mendeley.com/), Zotero (http://www.zotero.org/). Zachęcamy do korzystania z generatorów cytowań w wersji online (np. anglojęzyczny serwis: http://www.citethisforme.com/apa/source-type). Wskazane aplikacje są zgodne z angielskim standardem, dlatego w finalnej wersji należy dokonać „spolszczeń” zapisów tj. należy zamienić znaki i skróty angielskie na ich polskie odpowiedniki, np: „&” na „i”, „et al.” na „i in.”, „eds.”, „ed.” na „red.”, „in press” na „w druku”, „vol.” na „t.”, itd.

Zachęcamy do wprowadzania cytowań w edytorze word poprzez narzędzia w menu “Odwołania”. Aby wskazać źródło należy wybrać ikonę “Wstaw cytat” lub wykorzystać dodatkowe paski narzędzi programu Word, które pojawiają się po instalacji programów do zarządzania bibliografią (m.in. Mendeley, Zotero i innych menedżerów cytowań). Stosowanie narzędzi do cytowania pozwala na stworzenie i aktualizację spisu bibliograficznego. W odpowiednim miejscu szablonu artykułu wystarczy wykonać polecenie: menu “Odwołania”, “Insert Bibliography” (Mendeley), lub “Bibliografia” (Ms Word).

Przypisy dolne:

Wyróżnia się dwa rodzaje przypisów ze względu na ich funkcje. Są to: przypisy uzupełniające podstawowe informacje zawarte w tekście głównym (content footnotes) oraz przypisy informujące o prawach autorskich (copyright permission footnotes).

Należy do niezbędnego minimum ograniczyć stosowanie przypisów uzupełniających.

Należy numerować wszystkie przypisy kolejno, tak jak pojawiają się w tekście, używając do tego cyfr arabskich. W tekście cyfry te przyjmują formę indeksów górnych. Każdy przypis powinien być umieszczony na dole strony zawierającej treść, do której się on odnosi.

Zasady przywoływania prac w tekście:

Jeden autor: bez względu na to ile razy przywoływana jest praca, zawsze należy podać nazwisko autora i datę publikacji pracy, w przypadku więcej niż jednej pracy danego autora opublikowanej w tym samym roku należy dodać kolejne litery alfabetu przy dacie (np., 2001a), zasada ta obowiązuje także w przypadku większej ilości autorów danej pracy.

Przykład zapisu: Jak stwierdza Kowalski (2001, s. 123)... Badania wskazują, iż ... (Kowalski, 2001, s. 123).

Dwóch autorów: bez względu na to ile razy przywoływana jest praca, zawsze należy podać nazwiska obu autorów i datę publikacji pracy, w przypadku więcej niż jednej pracy tych autorów opublikowanej w tym samym roku należy dodać kolejne litery alfabetu. Nazwiska autorów zawsze należy łączyć spójnikiem „i”, nawet w przypadku przywoływania publikacji obcojęzycznej.

Przykład zapisu: Jak sugerują Kowalski i Nowak (1999, s. 15-17)... Badania wskazują, iż ... (Kowalski i Nowak, 1999, s. 15-17).

3 – 5 autorów: przywołanie po raz pierwszy – należy wymienić nazwiska wszystkich autorów, rozdzielając je przecinkami i stawiając spójnik „i” pomiędzy dwoma ostatnimi nazwiskami. Przy kolejnych wskazaniach tej samej pracy można zastosować określenie „i współpracownicy” (w przypadku umieszczenia przywołania nazwisk w strukturze zdania) lub „i in.” (w przypadku, gdy nazwiska autorów nie stanowią części struktury zdania).

Przykład zapisu: 1. Przywołanie po raz pierwszy: Jak sugerują Nowak, Kowalski i Jankiewicz (2003, s. 83) … Badania (Nowak, Kowalski i Jankiewicz, 2003, s. 83) wskazują, iż … 2. Kolejne przywołania: Badania Nowaka i współpracowników (2003) wskazują, iż ... Badania te (Nowak i in., 2003, s. 12) …

6 i więcej autorów: wymienić należy tylko nazwisko pierwszego autora, zarówno gdy praca przywoływana jest po raz pierwszy, jak i w późniejszych przywołaniach, natomiast pozostałych autorów należy określić jako współpracowników (w strukturze zdania) lub zastąpić skrótem „i in.” (gdy nazwiska nie stanowią części struktury zdania). W literaturze cytowanej należy umieścić nazwiska wszystkich autorów pracy.

Przykład zapisu: Nowakowski i współpracownicy twierdzą, iż ... (1997). Pierwsze badania na ten temat (Nowakowski i in., 1997) sugerują ....

Przywoływanie jednocześnie kilku prac: należy wymienić je alfabetycznie, według nazwiska pierwszego autora. Przywołania kolejnych prac muszą być oddzielone średnikiem i umieszczone w nawiasie. Lata wydania prac tego samego autora / autorów muszą być oddzielone przecinkiem.

Przykład zapisu: (Kowalski, 2001, s. 123; Nowak i Kowalski, 1999, s. 8-11) (Kowalski, 1997, 1999, s. 146, 2004a, 2004b, s. 26; Nowak i Kowalski, 1999, s. 1-2)

Przywoływanie pracy za innym autorem: stosujemy w tekście, natomiast w literaturze cytowanej umieszczamy jedynie pracę czytaną.

Przykład zapisu: Jak wykazał Nowakowski (1990; za: Zieniecka, 2007, s. 88) ... Badania sugerują, iż ... (Nowakowski, 1990; za: Zieniecka, 2007, s. 88).

Brak autora: należy podać tytuł, rok i strony publikacji. W przypadku braku roku należy podać datę odczytu lub copyright.

Przykład zapisu: (Boska Liturgia świętego ojca naszego Jana Chryzostoma, 2001).

Przytoczenie fragmentu pracy: należy zawsze podać autora/autorów, rok opublikowania pracy i numer strony (np., Kowalski, 1992, s. 224). Gdy przytaczany fragment ma ponad 40 słów, należy umieścić go w osobnym akapicie z wcięciem, bez cudzysłowu. Gdy przytaczany fragment jest krótszy niż 40 słów, należy umieścić go w linii właściwego tekstu, w cudzysłowie.

Tabela: numeracja kolejno w całym tekście za pomocą cyfr arabskich, tytuł tabeli należy zapisać kursywą, zaś słowo tabela i jej numer – zwyczajną czcionką. Tytuł umieścić należy nad tabelą i zapisać w kolejnym wierszu pod słowem tabela i jej numerem. W tytule należy postawić kropkę po numerze oraz na końcu tytułu.

Rysunek: tytuł rysunku należy zapisać zwyczajną czcionką, natomiast słowo rysunek i jego numer – kursywą. Tytuł rysunku należy umieścić pod ryciną, zaś numeracja powinna być wprowadzona za pomocą cyfr arabskich. W tytule należy postawić kropkę po numerze oraz na końcu tytułu. Tytuł należy zapisać bezpośrednio po słowie Rysunek i jego numerze, czyli w tym samym wierszu.

Źródła internetowe: opis taki, jak publikacji w wersji papierowej. Zamiast miejsca wydania i wydawnictwa wpisujemy [online] i podajemy adres www, a następnie w nawiasach kwadratowych datę dostępu. Struktura zapisu: Nazwisko, I. (rok). Tytuł artykułu. Tytuł czasopisma, tom(nr), strony. [online], wpisać adres strony www [data dostępu]

Przykład zapisu: Kmietowicz, F. (1994). Kiedy Kraków był trzecim Rzymem. [online] https://hevenrose.wordpress.com/2010/09/11/frank-kmietowicz-kiedy-krakow-byl-trzecim-rzymem-2/, [7.11.2018]

Bibliografia: 

Zestawienie opisujemy nagłówkiem “Bibliografia”. Spis może zawierać jedynie prace przywoływane lub cytowane w tekście, które były przeczytane przez autora tekstu, nie należy umieszczać w literaturze cytowanej prac, które przywoływano za innym autorem. Nie należy numerować/wypunktowywać kolejnych prac, natomiast należy każdą nową pracę zacząć od nowego wiersza. Prace zapisujemy alfabetycznie według nazwiska pierwszego autora. Prace obcojęzyczne zapisujemy w formie oryginalnej i umieszczamy w oddzielnej liście bibliograficznej. Prace tego samego autora należy podać w alfabetycznej kolejności tytułów prac. Prace bez autora szeregujemy w kolejności alfabetycznej opierając się na tytule.

Wykorzystanie menedżera bibliografii pozwala na automatyczne przygotowanie bibliografii w oparciu o wprowadzone w tekście odesłania. Narzędzia do generowania bibliografii w edytorze tekstowym dostępne są dla większości popularnych menedżerów bibliografii (w tym do bezpłatnych Mendeley oraz Zotero).

Jeśli artykuł ma numer DOI (Digital Object Identifier), należy podać go na końcu zapisu bibliograficznego.

Pozycje bibliograficzne zapisane cyrylicą powinny posiadać wariant transliterowany zgodny z PN-ISO 9:2000. Transliteracji należy dokonać automatycznie na stronie https://www.ushuaia.pl/transliterate/ lub na stronie https://translit.cc/ wybierając system transliteracji PN-ISO 9:2000. Po zapisie transliterowanym w nawiasie kwadratowym możemy umieścić oryginalny zapis cyrylicą.

Przykład zapisu: Skaballanovich, M. (2004). Tolkovyj Tipikon. Ob"yasnitel'noe iz"yasnenie Tipika s istoricheskim vvedeniem. Moskva: Izdanie Sretenskogo monastyrya [Скабалланович, М. (2004). Толковый Типикон. Объяснительное изъяснение Типика с историческим введением. Москва: Издание Сретенского монастыря].

Przykład opisu książki: Kowalski, P. i Nowak, A. (2001). Historia Kościoła prawosławnego na ziemiach polskich. Warszawa: Wydawnictwo XYZ.

Przykład opisu książki bez autora: Boska Liturgia świętego ojca naszego Jana Chryzostoma. (2001). Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna.

Przykład opisu rozdziału w książce (np., w tomie trzecim): Milczewski, A. (1995). Prawosławna teologia moralna. W: P. Mroziński (red.), Teologia prawosławna (t. 3, s. 235-302). Warszawa: Wydawnictwo XYZ.

Opis książki opublikowanej w internecie: Kmietowicz, F. (1994). Kiedy Kraków był trzecim Rzymem. [online] https://hevenrose.wordpress.com/2010/09/11/frank-kmietowicz-kiedy-krakow-byl-trzecim-rzymem-2/, [7.11.2018].

Opis artykułu w czasopiśmie: Borkowski, A. (2019). Ekumenizm a realizacja misyjnego posłannictwa Kościoła w kontekście dokumentów Wszechprawosławnego Synodu na Krecie. Elpis, (21), 93-97. https://doi.org/10.15290/elpis.2019.21.12.

Opis referatu/postera: Kropiwnicka, A. (2007). Święta ruchome kalendarza juliańskiego. Referat wygłoszony na III Konferencji Towarzystwa Teologii Praktycznej, Kraków.

Opis pracy nieopublikowanej: Kędyś, G. (2015). Pierwsza niepubliczna szkoła prawosławna w Polsce. Niepublikowana praca magisterska, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok.

Opis pracy w druku: Charkiewicz, J. (w druku). Święci Kościoła prawosławnego. Czasopismo Teologiczne, 20.

Opis książki pod redakcją: Tomaszuk, A. (red.). (2002). Antropologia M. Bierdiajewa. Kraków: Wydawnictwo ZYX.

Opis książki w jęz. rosyjskim: Skaballanovich, M. (2004). Tolkovyj Tipikon. Ob"yasnitel'noe iz"yasnenie Tipika s istoricheskim vvedeniem. Moskva: Izdanie Sretenskogo monastyrya [Скабалланович, М. (2004). Толковый Типикон. Объяснительное изъяснение Типика с историческим введением. Москва: Издание Сретенского монастыря].

Pozostałe przykłady:

• Cabasilas, N. (1974). The Life in Christ. New York: St Vladimir’s Seminary Press.
• Clement, O. (1998). Prawda was wyzwoli. Rozmowy z patriarchą ekumenicznym Bartłomiejem I. (M. Żurowska, Tłum.). Warszawa.
• Dvorkin, A. (2005). Ocherki po istorii Vselenskoj Pravoslavnoj Cerkvi. Nizhnij Novgorod: Izdatel'stvo Bratstva vo imya sv. knyazya Aleksandra Nevskogo [Дворкин, А. (2005). Очерки по истории Вселенской Православной Церкви. Нижний Новгород: Издательство Братства во имя св. князя Александра Невского].
• Evdokimov, P. (1964). Prawosławie. Warszawa.
• Kostiuczuk, J. (2014). Bogoczłowieczeństwo Chrystusa w tekstach liturgicznych świętego Jana Damasceńskiego. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.
• Pringle, D. (2007). The Churches of the Crusader Kingdom of Jerusalem. A Corpus, vol. 3. The City of Jerusalem. Cambridge: Cambridge University Press.
• Taft, R. F. (1975). The Great Entrance. A History of the Transfer of Gifts and other Preanaphoral Rites of the Liturgy of St. John Chrysostom. Rome: Pontificio Istituto Orientale.

Teksty, które nie spełniają wymogów formalnych, nie będą przyjmowane do druku.