Basic assumptions of the christocentric-humanist model of religious education - the orthodox point of view

Authors

DOI:

https://doi.org/10.15290/elpis.2020.22.13

Keywords:

orthodox pedagogy, orthodox education, orthodox pedagogy of religion, religious education

Abstract

Pedagogical issues for ages have inspired teachers to create new theories, searching for ways and means which would allow them to attain the maximum results in the process of obtaining a complete personal maturity by the pupil. The great number of new pedagogical systems demonstrates beyond a doubt the fundamental importance of education. Education is integrally linked to the existence of human beings and co-creates the whole of human reality. A person sees himself and improves himself through interactions with his neighbours and acquaintances. The process of education is the road for the attainment of the fullness of individual life and cannot take place in a vacuum. In the classically accepted methodology of knowledge, the way to the goal, or the method, for the most part must be defined by the actual subject of research. Therefore, if we want to make the Christian model of education the subject of reflection, we must start with the human person who is in need of formulating his thought patterns, vocabulary and his frame of mind in all the aspects of his existence. Before we ask ourselves how and what it means to educate a human being, we must answer the question „What vision of man is connected to the basis of the Christian model of upbringing ?”. The purpose of this article is a short explication of the basic principles of the christocentric-humanistic model of upbringing that could be the point of reference in creating concrete educational strategies.

Downloads

Download data is not yet available.

References

Adamski, F. (1993). Człowiek-Wychowanie-Kultura. Wybór tekstów. Kraków: WAM.

Alekseûk, A. (2016). Očerk bogoslovsko-antropologičeckih vozzrenij svâtitelâ Luki (Vojno-Âseneckogo), arhiepiskopa Simferopol’skogo i Krymskogo. W: A. Nikulin, J. Pilko (red.) Pohľad na človeka v učení sv. Jána Sanfranciského a Luki (Lukáša) Krymského. (45-56). Prešov: Pravoslávna bohoslovecká fakulta Prešovskej univerzity v Prešove.

Alekseûk, A. (2018). Vopros individualizma v pravoslavnom bogoslovii XX veka. W: V. V. Akimov, A. S. Slesarëv (red.), Cerkovnaâ nauka v načale tret’ego tysâčeletiâ: aktual’nye problemy i perspektivy razvitiâ. (276-283). Minsk: Izdatel’stvo Minskoj duhovnoj akademii.

Alekseûk, A., Marek, Z., Milerski, B. (2020) Pedagogika religii w Polsce. W: Z. Marek, A. Walulik (red.), Słownik pedagogiki religii. Kraków: IGNATIANUM. (W druku).

Berdâev, N. A. (1994). Duh i realnost’. Osnovy bogočelovečeskoj duhovnosti. W: Filosofiâ svobodnogo duha. (364-462). Moskva: RESPUBLIKA.

Berdâev, N. A. (1936). Problema čeloveka (k postoeniû hristiânskoj antropologii). Put’ 50, 3-26.

Bierdiajew, M. (1995). Filozofia wolności. Tłum. E. Matuszczyk. Białystok: ORTHDRUK.

Chomiakow, A. (2010). Kościół jest jeden. Próba katechizmowego przedstawienia nauki o Kościele. (H. Paprocki, Tłum.). Elpis 12, 305-330.

Definicja wiary. (2006). W: A. Baron, H. Pietras (red.), Dokumenty Soborów Powszechnych (tekst recki, łaciński, polski) (t. 1, 214-224). Kraków: WAM.

Encyclical of the Holy and Great Council of the Orthodox Church. (18-26.06.2016). [on-line] https://www.holycouncil.org/official-documents/-/asset_publisher/VA-0WE2pZ4Y0I/content/encyclical-holy-council?_101_INSTANCE_VA0WE2pZ4Y0I_languageId=en_US, [22.06.2020].

Evdokimov, P. (1989). Kobieta i zbawienie świata. (E. Wolicka, Tłum.). Poznań: Wydawnictwo W DRODZE.

Leśniewski, K. (2015). «Kim jest człowiek, że o nim pamiętasz…?». Podstawowe idee współczesnej antropologii prawosławnej. Lublin: Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska.

Łosski, W. (1989). Teologia mistyczna Kościoła wschodniego. (M. Sczarniecka, Tłum.). Warszawa: IW PAX.

Manzaridis, G. I. (1997). Przebóstwienie człowieka. Nauka świętego Grzegorza Palamasa w świetle tradycji prawosławnej. Przeł. I. Czaczkowska. Lublin: Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska.

Marcel, G. (1959). Homo Viator. Tłum. P. Lubicz. Warszawa: IW PAX.

Meyendorff, J. (2005). Święty Grzegorz Palamas i duchowość prawosławna. (K. Leśniewski, Tłum.). Lublin: Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska.

Milerski, B. (2005). Pedagogika religii. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika (t. 1, 261-277). Warszawa: WN PWN.

Serafin z Sarowa. (2008). Ogień Ducha Świętego. (H. Paprocki, Tłum.). Kraków: ESPRIT.

Spiteris, Y. (2006). Święty Grzegorz Palamas. Łaska i doświadczenie. W: Ostatni Ojcowie Kościoła – Kabasilas i Palamas. (B. Widła, Tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Księży Marianów MIC.

(Ware) Kallistos. (1999). Prawosławna droga. (N. Aleksiejuk, Tłum.). Warszawa: ORTHDRUK.

Vojno- Âsenecki, Luka. (2007). Duh, duša i telo. W: Izbrannye tvoreniâ (561-442). Moskva: Sibirskaâ Blagozvonnica.

Yannaras, C. (2011). Relational Ontology. Transl. N. Russel. Brookline MA: Holly Cross Orthodox Press.

Zen’kovskij, V. V. (1926). Avtonomiâ i teonomiâ. Put’ 3, 46-64.

Zen’kovskij, V. V. (1929). Ob ierarhičeskom stroe duši. W: Naučnye trudy Russkogo narodnogo universiteta v Prage (t. 2, 235-250). Praga.

Zen’kovskij, V. V. (2008). Sud’ba Halkidonskih opredelenij. In: Sobranie sočinenij (t. 2, 480-496) Moskva: RUSSKIJ PUT’.

Zen’kovskij, V. V. (2011). Principy pravoslavnoj antropologii. In: Sobranie sočinenij. (t. 4, 469-507). Moskva: RUSSKIJ PUT’.

Published

2020-11-12

How to Cite

Aleksiejuk, A. (2020). Basic assumptions of the christocentric-humanist model of religious education - the orthodox point of view. Elpis, (22), 107–112. https://doi.org/10.15290/elpis.2020.22.13

Issue

Section

Articles

Similar Articles

<< < 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 > >> 

You may also start an advanced similarity search for this article.