Postanowienia Soboru Stu Rozdziałów z zakresu teologii praktycznej
DOI:
https://doi.org/10.15290/elpis.2020.22.05Słowa kluczowe:
Prawosławie, historia kościoła, sobór, Rosyjski Kościół PrawosławnyAbstrakt
Artykuł podejmuje analizę wybranych postanowień jednego z ważniejszych soborów, który odbył się w ruskiej cerkwi. Został zwołany przez cara Iwana IV na początku 1551 r. w Moskwie i przeszedł do historii pod nazwą Sobór Stu Rozdziałów. Nazwa soboru wynika z jego postanowień – dokumentu końcowego, który zawierał sto artykułów (rozdziałów). Niniejszy artykuł przedstawia analizę postanowień Soboru Stu Rozdziałów, które dotyczą teologii praktycznej. Owe postanowienia ukazują również problemy praktyki liturgicznej, z jakimi borykała się ruska cerkiew w XVI w.
Downloads
Bibliografia
Anchimiuk, Jeremiasz, abp. (2003). Reformy Patriarchy Nikona. W: J. Zieniuk (red.), Chrześcijaństwo Kościół Prawosławie (s. 14 – 22). Białystok: Bractwo Prawosławne św. św. Cyryla i Metodego.
Bočkarev, W., A. (1906). Stoglav i istoriâ Sobora 1551 g. Ûhnov. [Бочкарев, В., А. (1906). Стоглав и история Собора 1551 г. Юхнов]
Bondaruk, K. (1987). Nauka o Nabożeństwach Prawosławnych. Białystok.
Borowik, H. (2001). W Cerkwi Prawosławnej. Białystok.
Boska Liturgia świętego ojca naszego Jana Chryzostoma. (2001). Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna.
Bulgakov, M. (1870). Istoriâ Russkoj Cerkvi. (t. 6, Kn. I). Sankt-Peterburg. [Булгаков, М. (1870). История Русской Церкви. (t. 6, Кн. I). Санкт-Петербург]. Czasosłow. (1925). Warszawa.
Fediukina, H. (2014). Leksykon terminologii prawosławnej rosyjsko-polski, z cytatami z tekstów biblijnych. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna.
Florâ, B. N. (2010). Ioann IV Vasilevič. W: Pravoslavnaâ Enciklopediâ (t. XXIII, s. 628-641). Moskva [Флоря, Б. Н. (2010). Иоанн IV Василевич. W: Православная Енциклопедия (t. XXIII, s. 628-641). Москва].
Gardner, I. A. (1978). Bogoslužebnoe penie Russkoj Pravoslavnoj Cerkvi (t. I.). Jordanville. [Гарднер, И. А. (1978). Богослужебное пение Русской Православной Церкви (t. I.). Jordanville.]
Gorskij, A. (red.). (1985). Rossijskoe zakonodatelʹstvo X-XX vekov. Zakonodatelʹstvo perioda obrazovaniâ i ukrepleniâ Russkogo centralizovannogo gosudarstva (t. II.). Moskva. [Горский, А. (ред.). (1985). Российское законодательство X-XX веков. Законодательство периода образования и укрепления Русского централизованного государства (t. II.). Moskva].
Gusejnova, Z., Perelešina, V., Starikova, I. (2005). Pesnopeniâ Vcenoŝnogo bdeniâ v russkoj monodijnoj pevčeskoj tradicii XVI-XVII vv. W: Pravoslavnaâ Enciklopediâ (t. IX, s. 675-676). Moskva. [Гусейнова, З., Перелешина, В., Старикова, И. (2005). Песнопения Вценощного бдения в русской монодийной певческой традиции XVI-XVII вв. W: Православная Енциклопедия (t. IX, s. 675-676). Москва].
Jakimiuk, M., Gabriel (Hagrioryta), hieromnich, Misiejuk, J. (red.). (2001). Katechizm Cerkwi Prawosławnej. Hajnówka.
Korobin, G., Mihajlova N. (1999). Ispravelnie bogosluženyh knig. Istoričeskij obzor za period s XV do načala XX veka, W: Bogoslužebnyj âzyk Russkoj Cerkvi. Istoriâ, popytki reformacii (s. 9-69). Moskva: Izdanie Sretenskogo monastyrâ. [Коробин, Г., Михайлова Н. (1999). Исправелние богослуженых книг. Исторический обзор за период с XV до начала XX века, W: Богослужебный язык Русской Церкви. История, попытки реформации (s. 9-69). Москва: Издание Сретенского монастыря.]
Lenczewski M. (1981). Liturgika. Warszawa: Chrześcijańska Akademia Teologiczna.
Liturgie Kościoła prawosławnego. (2001). Kraków.
Liturgija Ioanna Złotoustago. (2001). Warszawa.
Ławreszuk, M., ks. (2009). Historyczny rozwój typikonu jerozolimskiego i jego współczesna rola. W: Elpis, 19-20 (32-33), 167-198.
Metallov, V. (1990). Očerk istorii pravoslavnogo cerkovnogo peniâ v Rossii. izdanie III. Moskva. [Металлов, В. (1990). Очерк истории православного церковного пения в России. издание III. Москва.]
Pańkowski, J., bp. (2016). Nie zaniedbuj w sobie daru łaski… Rozważania o kapłaństwie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej.
Parfentʹev, N. (1991). Professionalʹnye muzykanty Rossijskogo gosudarstva HVI–HVII vekov. Čelabin’sk. [Парфентьев, Н. (1991). Профессиональные музыканты Российского государства ХVI–ХVII веков. Челабиньск]
Sawicki, D. (2013). Idee „Świętej Rusi” i „Trzeciego Rzymu” i ich miejsce w nauczaniu staroobrzędowców pomorskich. Cerkiewny Wiestnik, 1/2013, 47-63.
Schmemann, A. (2001). Droga Prawosławia w Historii. Białystok.
Skaballanovich, M. (2004). Tolkovyj Tipikon. Ob”yasnitel’noe iz”yasnenie Tipika s istoricheskim vvedeniem. Moskva: Izdanie Sretenskogo monastyrya [Скабалланович, М. (2004). Толковый Типикон. Объяснительное изъяснение Типика с историческим введением. Москва: Издание Сретенского монастыря].
Stoglavʺ. (1862). Kazanʹ: v Tipografii Gubernskago Pravleniâ [Стоглавъ. (1862). Казань: в Типографии Губернскаго Правления.]
Trebnik. (2004). Kijów.
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Tekst ujednolicony ustawy). [online] http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19640090059, [9.04.2020]
Wilkiel, K., ks. (2019). Historyczne uwarunkowania Soboru Stu Rozdziałów. Elpis, 21 2019, 27-33.
Wołosiuk, W. (2003). Język cerkiewnosłowiański w monodycznym śpiewie cerkiewnym na Rusi. W: Chrześcijańskie dziedzictwo duchowe narodów słowiańskich. Białystok.
Želtov. M. (2001). Anafora. W: Pravoslavnaâ Enciklopediâ (t. II, s. 279-289). Moskva]. Желтов. М. (2001). Анафора. W: Православная Енциклопедия (t. II, s. 279-289). Москва].
Znosko, A., ks. (1975). Prawosławne Prawo Kościelne. Cz. II. Warszawa: Chrześcijańska Akademia Teologiczna. Warszawa.
Znosko, A., ks. (2000). Kanony Kościoła Prawosławnego (t. I). Hajnówka.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2020 ks. Karol Wilkiel
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.
Szczegółowe warunki licencji CC BY-SA (Uznanie autorstwa - Na tych samych warunkach) dostępne jest na stronie Creative Commons - link.
Autor musi wypełnić i przesłać na adres redakcji (elpis@uwb.edu.pl) uzupełnioną i podpisaną umowę autorską wraz z oświadczeniem o oryginalności artykułu i wkładzie autora w powstanie artykułu. Plik umowy do pobrania: TUTAJ
