Indywidualna eschatologia w hezychazmie i współczesnym „nowym humanizmie”

Autor

DOI:

https://doi.org/10.15290/elpis.2023.25.05

Słowa kluczowe:

sztuczne sieci neuronowe, Grzegorz Palamas, hezychazm, eschatologia indywidualna, posthumanizm

Abstrakt

Artykuł poświęcony jest konfrontacji indywidualnej eschatologii według późno-bizantyjskiego hezychazmu ze współczesnymi futurologicznymi poglądami transhumanizmu, posthumanizmu i innych pokrewnych teorii, doktryn, hipotez i koncepcji, które są tutaj wymieniane pod wspólną nazwą „nowych humanizmów”. Osobliwością teologii hezychastycznej jest wiara w zdolność człowieka do postrzegania niestworzonego boskiego światła (Światła Taboru) i boskich energii w swoim ziemskim życiu poprzez cichą modlitwę i inne „inteligentne działania”. Takie postrzeganie oznacza początek procesu przemienienia chrześcijanina do przyszłego życia wiecznego. Hezychazm jest na wskroś humanistyczny i może być alternatywą dla współczesnej futurologii, biorąc pod uwagę ostry kryzys współczesnego świeckiego i postchrześcijańskiego humanizmu i wartości humanistycznych.

Downloads

Download data is not yet available.

Biogram autora

Wojciech Słomski - Akademia Ekonomiczno – Humanistyczna w Warszawie, Polska

Ur. 15.06.1969 r. w Warszawie. Ukończył Wydział Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Wydział Teologiczny Uniwersytetu Stefana Kardynała Wyszyńskiego, doktorat z zakresu filozofii kultury  w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, habilitacja z zakresu historii filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Presove oraz na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu w Koszycach z zakresu teologii dogmatycznej.  Wielokrotny doktor honoris causa. Od 2005 roku profesor tytularny nauk humanistycznych.

Bibliografia

Andrews, L.B. (1999). The Clone Age: Adventures in the New World of Reproductive Technology, Henry Holt & Co.

Diehl, Ch. (1969 ). History of the Byzantine Empire (G.B. Ives, Tłum.). New York.

Freitas, J.R. (1996). The future of computers. Analog, No. 116.

Fukuyama, F. (2003). Our Posthuman Future: Consequences of the Biotechnology Revolution. New York: Farrar Straus & Giroux.

Lindsay S.A., (2006) Psychotic Entelechy: The Dangers of Spiritual Gifts Theology. New York: University Press of America.

Religion and Transhumanism: The Unknown Future of Human Enhancement. (2015). C. Mercer, T.J. Throten, Praeger (red.). New York.

Sachs, J. (2001). Aristotle's On the Soul and On Memory and Recollection. Santa Fe, N.M: Green Lion Press.

Symeon the New Theologian. (1980). The Discourses (C.J. de Catanzaro, Tłum.). Mahwah, New Jersey: Paulist Press.

Berdâev, N.A. (2012). Opyt èshatologičeskoj metafiziki. Moskva: Direkt-Media. [Бердяев, Н.А. (2012). Опыт эсхатологической метафизики. Москва: Директ-Медиа].

Gercen, A.I. (1982). Byloe i dumy. Častʹ 8. Moskva. [Герцен, А.И. (1982). Былое и думы. Часть 8. Москва]. [online] http://gertsen.lit-info.ru/gertsen/proza/byloe-i-dumy/8-glava-ii-venezia-la-bella.htm, [01.11.2022]

Grigorij Palama. (2007). Triady v zaŝitu svâŝenno-bezmolstvuûŝih, 2-e izd., (V.V. Bibihina, Tłum.). Sankt-Peterburg: Nauka. [Григорий Палама. (2007). Триады в защиту священно-безмолствующих, 2-е изд., (В.В. Бибихина, Tłum.). Санкт-Петербург: Наука].

Grigorij Sinait. (1999). Tvoreniâ. Moskva: Novospasskij monastyrʹ. [Григорий Синаит. (1999 ). Творения. Москва: Новоспасский монастырь].

Ivanov, V.I. (1971). Sobranie sočinenij. D.V. Ivanov, O. Dešart (red.). Brûsselʹ: Foyer Oriental Chrétien. [Иванов, В.И. (1971). Собрание сочинений. Д.В. Иванов, О. Дешарт (red.). Брюссель: Foyer Oriental Chrétien].

Isihazm: Annotirovannaâ bibliografiâ. (2004). red. S.S. Horužij (red.). Moskva: Izd. Sovet Russkoj Pravoslavnoj Cerkvi [Исихазм: Аннотированная библиография. (2004). ред. С.С. Хоружий (red.). Москва: Изд. Совет Русской Православной Церкви].

Losskij, V.N. (1968). Palamitskij sintez. Vestnik Russkogo Zapadno-Evropejskogo Patriaršego Èkzarhata, 62-63. [Лосский, В.Н. (1968). Паламитский синтез. Вестник Русского Западно-Европейского Патриаршего Экзархата, 62-63].

Luman, N. (2001). Vlastʹ (A.Û. Antonovskij, tłum.). Moskva: Praksis [Луман, Н. (2001). Власть (А.Ю. Антоновский, tłum.). Москва: Праксис].

Mandzaridis, G.I. (2003). Oboženie čeloveka po učeniû sv. Grigoriâ Palamy, Sergiev Posad. [Мандзаридис, Г.И. (2003). Обожение человека по учению св. Григория Паламы, Сергиев Посад].

Mejendorf, I.F. (1992). Vvedenie v svâtootečeskoe bogoslovie. Vilʹnûs: Vestʹ [Мейендорф, И.Ф. (1992). Введение в святоотеческое богословие. Вильнюс: Весть].

Silʹnickij, G.G. (1995). Razum čeloveka po učeniâm isihastskogo i sholastičeskogo bogosloviâ. W: Sinergiâ. Problemy asketiki i mistiki Pravoslaviâ. Moskva [Сильницкий, Г.Г. (1995). Разум человека по учениям исихастского и схоластического богословия. W: Синергия. Проблемы аскетики и мистики Православия. Москва].

Fëdorov, N.F. (1982). Sočineniâ. Moskva: Myslʹ [Фёдоров, Н.Ф. (1982). Сочинения. Москва: Мысль].

Cap, A. (2015). Bogoslovie svâtogo Grigoriâ Palamy. Luck-Kovelʹ: Izd-vo «Nadstyrʹe»]. [Цап, А. (2015). Богословие святого Григория Паламы. Луцк-Ковель: Изд-во «Надстырье»].

Čaadaev, P.I. (1991). Filosofičeskie pisʹma. Pisʹmo pervoe, vtoroe. W: Rossiâ glazami russkogo. Čaadaev, Leontʹev, Solovʹev. A.F. Zamaleev (red.). Sankt-Peterburg. [Чаадаев, П.И. (1991). Философические письма. Письмо первое, второе. W: Россия глазами русского. Чаадаев, Леонтьев, Соловьев. А.Ф. Замалеев (red.). Санкт-Петербург].

Opublikowane

2023-09-11

Jak cytować

Słomski, W. (2023). Indywidualna eschatologia w hezychazmie i współczesnym „nowym humanizmie”. Elpis, (25), 51–63. https://doi.org/10.15290/elpis.2023.25.05

Numer

Dział

Artykuły