Reguły św. Bazylego Wielkiego

Аннотация

Św. Bazyli Wielki zebrał i opublikował reguły życia monastycznego w jednym dziele, które nosi nazwę Asketikon. Został on ułożony w formie pytań i odpowiedzi, tak aby stworzyć jedno zwarte dzieło. Posiada on dwa różne wydania.
Pierwsze nosi nazwę Małego Asketikonu i powstało na przełomie 360 i 370 r. Było ono owocem pracy świętego wśród pontyjskich wspólnot i zawiera 203 pytania i odpowiedzi. Do dzisiejszych czasów nie zachował się żaden rękopis grecki a jedynie dwa jego przekłady: łaciński Rufina i fragmenty w języku syryjskim. Drugie wydanie z kolei, nosi nazwę Wielkiego Asketikonu i ukazało się około 377 r. przedstawia ono najbardziej dojrzały etap cenobityzmu
w opracowaniu Bazylego. Wielki Asketikon powstał w wyniku wzbogacenia Małego Asketikonu o nowe pytania i złożony jest z dwóch części nazywanych regułami dłuższymi i krótszymi . Reguły dłuższe stanowią pierwszą serię pytań i odpowiedzi. Zawiera jej obszerny wykład zasad i norm ogólnego życia we wspólnocie. Dotyczy on podstawowych zasad duchowości, takich jak: miłości, wyrzeczeń, posłuszeństwa oraz podstawowych problemów związanych
z organizacją wspólnoty np.: kryteriów przyjęć do wspólnoty, cenobityzmu, roli przełożonego, pracy i modlitwy. Reguły krótsze stanowią drugą część Wielkiego Asketikonu. Znane są jego dwa wydania: pierwsze pochodzące z Pontu, które zawiera 286 pytań oraz drugie pochodzące z Cezarei składające się z 318 pytań i odpowiedzi. Hierarcha w tym dziele wyjaśnia szczegółowo kwestie dotyczące życia wspólnoty, rozwiązuje trudne przypadki związane z sumieniem. Pisze o zachowaniu wobec braci, wyjaśnia czym są wady i cnoty.